Ένα εξαιρετικό άρθρο του μητροπολίτη Αργολίδας Νεκτάριου, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Ρομφαία».
Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες από τότε που άρχισαν να ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα στην χώρα μας από τα οποία δεν εξαιρέθηκε η εκκλησία μας.
Αν για όλους τους χριστιανούς ήταν μια περίοδος οδύνης για την στέρηση των ιερών ακολουθιών και ιδιαίτερα της θείας Λειτουργίας, για τους κληρικούς ήταν πολύ πιο οδυνηρή η περίοδος αυτή.
Αναγκαστήκαμε να λειτουργούμε χωρίς το λαό, με άδειες εκκλησίες, με ό,τι αυτό σημαίνει. Αυτός όμως ο πόνος και η οδύνη έγινε αφόρητη από τις συνεχείς επιθέσεις, όχι τόσο των εκτός εκκλησίας, αλλά των μελών της εκκλησίας.
Κυκλοφόρησαν αμέτρητα κείμενα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δυστυχώς με τους περισσότερους συντάκτες να παραμένουν στο σκοτάδι της ανωνυμίας. (Αναρωτιέμαι γιατί άραγε; Τί φοβούνται; Τόσο δειλοί είναι; Δεν τους λέει τίποτα ο λόγος του Χριστού στο δικαστήριο: «Ἐγώ παρρησία ἐλάλησα;»).
Δεν υπήρξε μέτρο στις φωνές και στο θορυβώδη τρόπο με τον οποίο πολλοί νόμισαν ότι έπρεπε να υπερασπίσουν την εκκλησία.
Είναι αξιοσημείωτο ότι κάποιες μέρες είχαμε ένα καταιγισμό μηνυμάτων – διαμαρτυριών με τα ίδια περίπου λόγια. Φως φανάρι βέβαια ότι ήταν κατευθυνόμενα από κάποιον «γέροντα». Είναι σαν τα ψηφίσματα.
Γίνεται μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για κάποιο θέμα και στο τέλος όλοι εγκρίνουν το κείμενο που είναι έτοιμο από τις προηγούμενες μέρες. Δημοκρατικές διαδικασίες…
Μέσα λοιπόν στα μηνύματα αυτά επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο: «Είστε προδότες. Αρνηθήκατε τον Χριστό. Σχίζετε την Εκκλησία. Θα χάσετε την ψυχή σας. Παραιτηθείτε. Είσαστε αφορισμένοι. Για να μην χάσετε την καρέκλα υποκύψατε στην άθεη κυβέρνηση κ.λπ. κ.λπ.».
Έζησα και το χειρότερο: Τηλεφώνησε κάποιος και ουρλιάζοντας, άρχισε να με βρίζει με λεξιλόγιο του υποκόσμου. Με διαολόστειλε τρεις φορές κιόλας. Γιατί; Του στερώ τον Χριστό και δεν τον αφήνω να κοινωνήσει! Αυτός λοιπόν ο μαινόμενος άνθρωπος και πόσοι παρόμοιοι, αισθανόταν ότι ήταν έτοιμος να κοινωνήσει!
Από την άλλη πλευρά η οδύνη μας γινόταν αφόρητη από την πολυλογία και κενολογία του κλήρου και ιδιαίτερα γνωστών ροπαλοφόρων υπερασπιστών της εκκλησίας, με την κατακεραύνωση των πάντων.
Μεγάλη Παρασκευή πρωί, την ώρα που ο Χριστός «περί ἡμῶν ὀδυνᾶται», κληρικοί να αστράφτουν και να βροντάνε εναντίον των επισκόπων και της Συνόδου.
Και αυτοί οι κληρικοί, σα να μη συμβαίνει τίποτα, την άλλη μέρα να λειτουργούν και να λένε «ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν…» και να λειτουργούν στο αντιμήνσιο με την υπογραφή του επισκόπου! Ειλικρινά, δεν μπορώ να τα καταλάβω.
Αφήνω δε τη «διδασκαλία, τις παραινέσεις, τις οδηγίες» λαϊκών μελών της εκκλησίας προς τη Σύνοδο, τους επισκόπους, τους κληρικούς.
Άνθρωποι που δεν έχουν ανοίξει ούτε την Αγία Γραφή και η μόνη «πνευματική» τροφή τους είναι τα χαμηλού επιπέδου θρησκευτικά περιοδικά και εφημερίδες, έχουν την απαίτηση από κατηχούμενοι να γίνουν κατηχητές, από μαθητές να γίνουν δάσκαλοι.
Το είχε επισημάνει 1700 χρόνια πριν ο Μ. Βασίλειος, όταν έβλεπε τον οικοδόμο, τον μανάβη και τον μπακάλη της εποχής του να «θεολογούν» πάνω σε δύσκολα θεολογικά θέματα, όπως το δόγμα της Αγίας Τριάδος.
Θέματα που απασχόλησαν πολύ καιρό τις τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους, όπου έγιναν ατέρμονες συζητήσεις και αντιδικίες, ο βοσκός ή ο ξυλουργός τα είχαν λυμένα και θα έπρεπε ο Μ. Βασίλειος από ποιμένας να γίνει αγόμενο και φερόμενο πρόβατο, να ακολουθήσει τον ποιμαινόμενο!
Το ερώτημα του φίλου και συνασκητού του, αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο και το απευθύνω σε όλους τους αργόσχολους «θεολογούντες» του internet, που θέλουν στανικά να επιβάλουν τις απόψεις τους: «Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρείς, ἐνταγμένος ἐν στρατιώταις;»
Πώς να το κάνουμε αδελφοί μου; Οι αγνοούντες χρειάζονται διδασκαλία. Όχι προβιβασμό στη θέση του δασκάλου.
Δεν υποτιμώ, προς Θεού, το λαϊκό στοιχείο. Υπάρχουν λαϊκοί (καθηγητές θεολόγοι, ιεροκήρυκες, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι) που προσφέρουν μεγάλο έργο στην εκκλησία.
Έχοντας εντρυφήσει στην Αγία Γραφή, στους πατέρες, στην ορθόδοξη παράδοση, ο λόγος τους είναι πολύτιμος. Νομίζω πως κανείς επίσκοπος ούτε η ίδια η Σύνοδος αρνήθηκε τη συνεργασία, ούτε υποτίμησε τη συμβολή τους σε δύσκολα θεολογικά και ποιμαντικά προβλήματα.
Αναφέρομαι στους ανθρώπους που έχουν μεσάνυχτα από θεολογία και όμως αποφαίνονται σα να᾽ναι Μεγάλοι Αθανάσιοι και έχουν την απαίτηση να υποκύψει η εκκλησία στις αξιώσεις και απαιτήσεις τους.
Μου έγραφε κάποιος: «Γιατί λέτε και κάνετε αυτά και αυτά; Δεν έχετε διαβάσει την Αποκάλυψη;» Του απαντώ: «Επειδή έχω διαβάσει την Αποκάλυψη γι᾽αυτό μιλώ και ενεργώ έτσι. Εκτός αν διαβάζετε διαφορετικό κείμενο…» (Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να αναφερθώ στον σύγχρονο άγιο των ημερών μας Εφραίμ τον Κατουνακιώτη. Μπορούσε να σου μιλάει ώρες για πνευματικά θέματα, την προσευχή, την υπακοή κ.λ.π. Όταν όμως του έθετες θεολογικά θέματα, σταματούσε. «Παιδί μου, εγώ δεν είμαι θεολόγος. Δεν μπορώ να δογματίσω, μήπως πέσω και σε κανένα δογματικό λάθος. Πήγαινε στον π. Γεώργιο Καψάνη, στον π. Αιμιλιανό. Αυτοί είναι θεολόγοι και ξέρουν!» Αυτή είναι η στάση των αγίων. Η αγία ταπείνωση και η αυτογνωσία, η επίγνωση των ορίων…)
Θα ήθελα να θίξω στη συνέχεια συγκεκριμένα θέματα που δημιούργησαν αντιδράσεις και προβλήματα.
Τα περιοριστικά μέτρα έφεραν, όπως ήταν αναμενόμενο, αντιδράσεις και στον εκκλησιαστικό χώρο. Εκδηλώθηκαν ακρότητες και ζηλωτισμοί, που δείχνουν το λιγότερο ανασφάλεια.
Το κλείσιμο των εκκλησιών, παρέπεμψε στους διωγμούς του Νέρωνα, του Διοκλητιανού κ.λπ. Προσωπική μου άποψη είναι ότι θα μπορούσαν τα μέτρα αυτά να είναι ηπιότερα, όπως έγιναν στη δεύτερη φάση.
Να υπάρχουν αυστηροί κανόνες όπως στα super markets κ.λ.π. Και αυτό το λέω με επιφύλαξη, γιατί δε ξέρω πόσο μπορούσε να λειτουργήσει. Ό,τι έγινε, έγινε.
Όμως το να θεωρείται η απόφαση αυτή της πολιτείας ως έναρξη διωγμού, και πρόβα τζενεράλε για την επιβολή της πανθρησκείας, είναι αφελές και να το συζητάμε.
Η Σύνοδος και το σώμα των επισκόπων το ξεκαθαρίσαμε. Κανείς δε μας ζήτησε να αρνηθούμε την πίστη μας. Ως χριστιανοί θα έπρεπε να τηρήσουμε μια υπεύθυνη στάση και να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση της πανδημίας, μένοντας στα σπίτια μας.
Τα κίνητρα του Νέρωνα και όλων των διωκτών ήταν να διαλύσουν την εκκλησία. Τα κίνητρα της πολιτείας ήταν η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας.
Σταματώ σε δύο υπέροχες δηλώσεις. Η πρώτη είναι του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.
-Δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά οι πιστοί.
Και η δεύτερη του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου:
-Μένουμε σπίτι γιατί αγαπάμε.
Τέτοιες δηλώσεις που θα μείνουν στην ιστορία, χάθηκαν στον κουρνιαχτό. Δεν ακούστηκε ούτε ένα θετικό σχόλιο από τους φωνασκούντες «ομολογητές» της πίστεως.
Σα να είχαν κλείσει τα αυτιά τους με βουλοκέρι, για να μην ακούσουν μια νηφάλια και υπεύθυνη φωνή. Εθισμένοι στον αυτισμό τους δεν θέλουν να ακούνε παρά μόνο τον εαυτό τους.
Με τις προηγούμενες παρεμβάσεις μου έγινα στόχος των γνωστών «ζηλωτών». Θα έπρεπε κατ᾽ αυτούς να κηρύξω επανάσταση, να ανοίξω τις εκκλησίες, να χτυπήσω τις καμπάνες, να καλέσω τα κανάλια, να εισπράξω τα χειροκροτήματα και τελικά να διχάσω το Σώμα της εκκλησίας, για να κερδίσω το στεφάνι του ομολογητού!
Νομίζω ότι έχουμε αρκετούς που τους ταιριάζει ο λαϊκός τίτλος «τζάμπα μάγκας». Δεν χρειάζονται και άλλοι. «Οὐκ οἲδατε ποίου πνεύματος ἐστέ». Προτίμησα το δρόμο της σύνεσης.
Μίλησα με συνεπισκόπους και ιερείς που διακρίνονται για την ψυχραιμία και την νηφαλιότητα. Μίλησα με σοβαρούς επιστήμονες, που διακρίνονται για τη βαθειά τους πίστη και αγάπη στο Θεό και στην εκκλησία.
Και τούτο γιατί ένιωσα υπεύθυνος απέναντι στους ανθρώπους που η Χάρη του Θεού μου εμπιστεύτηκε. Κατανόησα ότι όταν συμπεριφερόμαστε ανεύθυνα και επιπόλαια, μπορεί να γίνουμε υπαίτιοι διασποράς του ιού και τελικά ακούσια φονείς.
Αν μερικοί θέλουν κάτι τέτοιο , ας αναρωτηθούν μήπως δεν έχουν το πνεύμα του Θεού, αλλά «δουλεύουν τῷ διαβόλῳ».
Αυτό που με θυμώνει είναι οι εκουσίως ανοηταίνοντες. Είναι άνθρωποι – πολλοί δυστυχώς – που πιστεύουν ότι η αρρώστια αυτή δεν είναι τίποτα, «ένα κρυολόγημα, μία κοινή γρίπη. Όλα είναι ψέμα».
Αναρωτιέμαι: Μα δεν βλέπουν τα νούμερα στις άλλες χώρες, δεν βλέπουν τα φέρετρα, την απέραντη θλίψη; Όλα είναι ψέματα;
Μέχρι να κατανοήσει ο Ν. Τράμπ ότι ο ιός δεν είναι προεκλογική απάτη των Δημοκρατικών ή εργαστηριακό κατασκεύασμα των Κινέζων, ο κορονοϊός εξαπλώθηκε φρικτά στις ΗΠΑ και κανείς δεν ξέρει πότε θα σταματήσει.
Ο Ρ. Τζόνσον έκανε σχεδόν το ίδιο. Δεν πήρε μέτρα. Είχε μια ψευδαίσθηση παντοδυναμίας. Ξέχασε ότι και αυτός άνθρωπος είναι. Ο ιός δεν κάνει διακρίσεις, ούτε φοβάται την εξουσία. Τελικά και ο ίδιος νόσησε και η χώρα του δοκιμάστηκε σκληρά.
Δυστυχώς ο ιός της ανοησίας διαχέεται ακαριαία και μολύνει αναρίθμητους εγκεφάλους. Όταν συζητάς με τους περισσότερους ανθρώπους, νιώθεις μια φοβερή απογοήτευση. Βλέπεις ένα μηχανισμό απώθησης απίστευτο.
Μιλάς με συγκεκριμένα επιχειρήματα, στατιστικές έρευνες και ο άλλος δεν θέλει να ακούσει. Όλα τα διαγράφει ως ανυπόστατα. Μου θυμίζουν ένα σύλλογο στην Αγγλία (δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμη), που αμφισβητούν την σφαιρικότητα της γης. Σύστησαν το σύλλογο για να υπερασπίσουν τη θέση τους ότι η γη είναι τετράγωνη!
Αναφέρθηκα και στις προηγούμενες παρεμβάσεις στο θέμα της συνωμοσιολογίας και της προφητολογίας. Είναι θλιβερή η κατάσταση. Αν μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε όλα τα συνωμοσιολογικά σενάρια που κυκλοφόρησαν όλο αυτό το διάστημα, και όλα τα fake news, θα γεμίζαμε χιλιάδες σελίδες.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει πολλή δουλειά και θα γελάσει πολύ… Οι νουνεχείς άνθρωποι δέχτηκαν τα μέτρα με κατανόηση, έχοντας υπ᾽όψη τους ότι αυτό θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικογένεια, στην εργασία, στην οικονομία.
Όμως τη στιγμή αυτή προέχει η υγεία. Για τους συνωμοσιολόγους, θρησκευόμενους και μη, για τους «προοδευτικούς» που ανησυχούν για την περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, τα μέτρα είναι απαράδεκτα.
Μαζί πάει πακέτο και το γλειφιτζούρι περί σφραγίσματος του Αντιχρίστου, για το τσιπάκι που θα μπει και θα μας παρακολουθούν κ.λπ. κ.λπ. Δηλαδή «σιγά μη στάξει η ουρά του ποντικού».
Αγαπητοί μου συνωμοσιολόγοι και προοδευτικοί, από τη στιγμή που έχουμε πάνω μας το κινητό και δεν κάνουμε δευτερόλεπτο χωρίς αυτό, μας ανησυχούν τα μέτρα, γιατί έτσι κινδυνεύουν τα προσωπικά μας δεδομένα;
Από τη στιγμή που στέλνουμε χιλιάδες μηνύματα και προσωπικές μας φωτογραφίες ή ξακατινιαζόμαστε στο facebook και στο διαδίκτυο, που σημαίνει ότι είμαστε εκουσίως έκθετοι ανά πάσα στιγμή στον οποιοδήποτε Big Brother, ανησυχούμε για την προσβολή των προσωπικών μας δεδομένων;
Τί μπορώ να πω; Όλα αυτά τα συνωμοσιολογικά σενάρια, θα τρελάνουν τον κόσμο, αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Μια αληθινή είδηση σπάνια ξεπερνά τα 1000 άτομα που την βλέπουν και την αναπαράγουν. Αντίθετα οι αναπαραγωγείς ψευδών φημών ξεπερνούν και τις 100.000.
Ας δεχτούμε, τέλος πάντων, ότι ο κορονοϊός ήταν κατασκεύασμα των πολυεθνικών εταιριών. Για πείτε μου. Τώρα τί κάνουμε; Τον αντιμετωπίζουμε ή γυρνάμε την πλάτη και ζούμε σα να μη συμβαίνει τίποτα; Μέχρι να βρεθούμε διασωληνωμένοι…
Σήμερα γίνεται μια τεράστια προσπάθεια να βρεθεί το εμβόλιο ή τελος πάντων κάποιο φάρμακο. Επιστήμονες σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται σκληρά. Δαπανώνται τεράστια ποσά. Συμφωνώ ότι παίζονται οικονομικά συμφέροντα.
Αν όμως βρεθεί το εμβόλιο και είναι πράγματι ασφαλές, θα αρνηθούμε να το κάνουμε; Έχουμε σκεφτεί ότι αν ζούμε σήμερα οι περισσότεροι το οφείλουμε στα εμβόλια; Αρρώστιες που θέριζαν πληθυσμούς, σήμερα εξαφανίστηκαν. Εκείνα ήταν καλά εμβόλια και τούτο δεν θα είναι;
Δυστυχώς τα ίδια γράφονταν και πριν 10-15 χρόνια για τους ιούς της γρίπης των πτηνών και των χοίρων: «Ο ιός βγήκε από τα βιολογικά εργαστήρια του αμερικανικού στρατού».
«Ο Κίσινγκερ το 1976 δήλωνε ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός πρέπει να μειωθεί στο 1/5 του σημερινού». «Ο ιός της γρίπης των πτηνών κυκλοφόρησε γι’ αυτό το λόγο, αλλά δεν τους βγήκε».
Και βέβαια η συμβουλή: «Μην πάτε να αγοράσετε το εμβόλιο, γιατί έτσι θα θησαυρίσουν οι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών. Έτσι επιδιώκουν τα νεοταξικά αφεντικά!» κ.λπ. κ.λπ.
Αυτά τότε. Σήμερα γράφονται και άλλα. Το εμβόλιο θα γίνεται με τσιπάκι. Αυτό «θα είναι το σφράγισμα». Ακούστε και το άλλο.
«Ο ιερέας που θα έχει το τσιπάκι στο χέρι του και θα ευλογεί τα τίμια δώρα ή τα άλλα μυστήρια, δε θα μεταδίδει τη χάρη και τα μυστήρια θα είναι ανενεργά!» (Πάλι καλά που δεν υποψιάστηκαν κάτι για τις βαλβίδες ή τους βηματοδότες της καρδιάς μήπως και εκεί μέσα κρύβεται ο Αντίχριστος!). Αντέχετε και άλλο; «Ο κορονοϊός θα φέρει την πανθρησκεία».
Σε κάποια από τα e-mails μου έγραφαν: «Δεχτήκατε όλα αυτά τα μέτρα για έναν ιό που είναι ως επί το πλείστον τηλεοπτικός; Αν επιβληθεί υποχρεωτικός εμβολιασμός; Δεν σας φαίνεται ότι όλα αυτά είναι σαν πρόβα για το λεγόμενο χάραγμα της Αποκάλυψης;»
Κάποια ευλαβής κυρία είχε πιο καλό λογισμό. Απολαύστε θεολογική ερμηνεία: «Ο κορονοϊός είναι ο Χριστός! Κορόνα + ιός = ο βασιλιάς Χριστός, ο Υιός του Θεού». Παρ’ το αυγό και κούρεψ’ το!
Δυστυχώς, αδελφοί μου, πρέπει αν είμαστε ειλικρινείς, να το παραδεχτούμε: ο κορονοϊός έβγαλε στην επιφάνεια πολλή αρρώστια. Και στην κοινωνία – παγκοσμίως, αλλά και στην εκκλησία.
Ο μακαριστός προκάτοχός μου Ιάκωβος έλεγε: «Η ανθρώπινη πλευρά της εκκλησίας πάσχει». Κουβαλάμε πολλή αρρώστια. Θα μου πείτε γι’ αυτό βρισκόμαστε στην εκκλησία, για να θεραπευτούμε.
Αν είμαστε όμως κακοί άρρωστοι και αντιδρούμε στη θεραπεία; Ναι, πράγματι, η εκκλησία είναι νοσοκομείο, έχει τα θεραπευτικά μέσα να θεραπεύσει τον παραπεσόντα άνθρωπο, να τον εξαγιάσει κ.λ.π.
Αν όμως πετάμε τα φάρμακα, όπως κάνουν αρκετοί ασθενείς; Αν δεν ακούμε τον ιατρό και τον φέρνουμε σε δύσκολη θέση; «Τίς ἰαθῆναι βουλόμενος τόν ἰατρόν παροργίζει ὡς καγώ» ρωτάει ο υμνογράφος.
Και κάτι ακόμη. Μέσα στα νοσοκομεία μας σήμερα υπάρχουν οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που έχει γίνει ο εφιάλτης των γιατρών. Εκεί που κάνεις μια δύσκολη εγχείρηση και όλα πάνε καλά, έρχεται ένα ενδονοσοκομειακό μικρόβιο και ανατρέπει τα πάντα.
Δυστυχώς αυτό πραγματικά συμβαίνει και στην εκκλησία. Κι εδώ κινδυνεύουμε από τις εκκλησιαστικές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις…
Κι έρχομαι στο σημαντικότερο και πλέον κρίσιμο ερώτημα που τέθηκε. Το βασικό επιχείρημα των κατά φαντασίαν «ομολογητών» είναι ότι όταν μπαίνεις στην Εκκλησία, δεν αρρωσταίνεις. Σαν να λέμε ότι ο ναός είναι αποστειρωμένος, αντιμικροβιακός κλωβός, που δεν αφήνει τα μικρόβια να μπουν μέσα…
Κάποιος έγραψε και τούτο: «Όταν ασπαζόμαστε τα χέρια του ιερέα, μετέχουμε των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Αν πιστεύουμε ότι ο ιερέας μπορεί να μεταδώσει ασθένειες, αρνούμαστε την χάρη της ιεροσύνης, τη χάρη του Θεού».
Προσωπικά ομολογώ ότι όταν έχω κάποια μεταδοτική ίωση, δεν χαιρετάω κανέναν διά χειραψίας, ούτε αφήνω να μου φιλήσουν το χέρι, ούτε αν λειτουργώ μοιράζω αντίδωρο. Αυτό το έκανα πάντα, όχι τώρα.
Είναι θέμα ευθύνης. Αντίθετα πολλοί άνθρωποι που έχουν κάποια ίωση δε λαμβάνουν την πρόνοια να προφυλάξουν τους άλλους, να μην χαιρετίσουν κλπ. Πολλές φορές έχουμε νοσήσει από την απροσεξία των άλλων.
«Είναι δυνατόν να επιτρέψει ο Κύριος να κολλήσουμε;», ρωτάει κάποιος άλλος. Ο Κύριος έδωσε μυαλό και σήμερα το εργαλείο της επιστήμης για να μπορούμε να προφυλαχθούμε.
Πριν λίγα χρόνια είχα επισκεφθεί ένα γυναικείο μοναστήρι. Είχε πάνω από τριάντα μοναχές. Κάποια μοναχή κόλλησε γρίπη. Οι υπόλοιπες είχαν αυτή τη νοοτροπία: «φυλάει ο Θεός» και δεν πήραν μέτρα.
Την μέρα που πήγα όλες ήταν στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό, εκτός από δύο. Όταν πλέον είχαν φτάσει στο απροχώρητο, συμβουλεύτηκαν γιατρό και σύστησε στοιχειώδη μέτρα προφύλαξης.
Έτσι οι δύο μοναχές άρχισαν να απολυμαίνουν τα χέρια, έβαλαν μάσκες και μπόρεσαν να κρατήσουν το μοναστήρι «όρθιο». Πείτε μου, ήταν πράξη απιστίας το ότι έλαβαν τα μέτρα τους; Το ότι έβαλαν μάσκα, ήταν αντιμοναχικό και ξένο προς… την Ορθόδοξη παράδοση;
Μην ξεχνάμε ότι, ο κορονοϊός ήλθε στην Πελοπόννησο από τους προσκυνητές των Αγίων Τόπων. Για προσκύνημα πήγαν οι άνθρωποι! Και δύο μοναχοί που μετέφεραν το λείψανο του αγίου Γεωργίου στη Μ. Βρετανία, γύρισαν με τη νόσο.
Κόλλησαν και άλλοι μαζί τους. Γιατί ο Θεός δεν προστάτεψε; Δεν γνωρίζω, ούτε μπορώ να ερμηνεύσω τις βουλές του. (Κάποιος μου είπε ότι το συγκεκριμένο μοναστήρι έχει… φιλοπαπικές τάσεις, γι̉ αυτό και τους τιμώρησε ο Θεός! Θεολογικώτατη ερμηνεία.)
[...]
Και τώρα τι κάνουμε; Επιτέλους οι Εκκλησίες άνοιξαν, έστω και με τα απαραίτητα περιοριστικά μέτρα. Όμως έχω μιὰ έντονη ανησυχία. Πραγματοποιήσαμε έναν άθλο. Η χώρα μας έγινε πρότυπο.
Ο ιός περιορίστηκε. Είχαμε τις λιγότερες απώλειες. Όμως άλλαξε κάτι μέσα μας; Έγινε αυτή η περιπέτεια ευκαιρία αυτοκριτικής και μετάνοιας; Σκεφθήκαμε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το Χριστό; Ή θα συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο;
Από την άλλη πλευρά, έχουμε συναισθανθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης; Οι επιστήμονες επιμένουν: Ο ιός δεν εξαλείφθηκε. Θα παραμείνει πολύ καιρό ακόμη καὶ είναι έτοιμος να επιτεθεί ξανά.
Δυστυχώς βλέπω πολλούς ανθρώπους να επανέρχονται στην προ κορωνοϊού κατάσταση, της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού, της άγνοιας του κινδύνου. Και φοβάμαι μήπως «ἡ ἐσχάτη πλάνη ἔσται χείρων τῆς πρώτης».
Ας σημειωθεί πάντως προς στον ιστότοπο της «Ρομφαίας», που φαίνεται πως είναι ανοιχτή σε όλες τις απόψεις, δημοσιεύτηκε και το εξής άρθρο: Η Μάσκα ως φίμωτρο]